தமிழ்நீதிபதிதனதுஉயிரைக்காப்பாற்றஇலங்கையைவிட்டுவெளியேறினார்

நீதிபதி சரவணராஜாவின் நீதித்துறை தார்மீக தைரியத்திற்கு தலைவணங்கும் அதேநேரத்தில் பொறுப்புக்கூறலுக்கு  அழைப்பு விடுக்கும் நாடுகடந்த தமிழீழ அரசாங்கம்

செப்டம்பர் 23, 2013 அன்று, நீதிபதி டி.சரவணராஜாமுல்லைத்தீவு மாவட்ட நீதிபதி பதவி, நியாயாதிபதிபதவி, குடும்ப நீதிமன்ற நீதிபதி பதவி, முதன்மைநீதிமன்ற நீதிபதி பதவி, சிறிய உரிமைகோரல் நீதிமன்ற நீதிபதி பதவி, மற்றும் சிறார் நீதிமன்றநீதிபதி பதவி ஆகிய பதவிகளிலிருந்து ராஜினாமா செய்துள்ளார். நீதிச் சேவைகள் ஆணைக்குழுவிற்குஅவர் அனுப்பிய கடிதத்தில், அவர் ராஜினாமாசெய்ததற்கு, “எனது உயிருக்கு அச்சுறுத்தல்” மற்றும் “அதிக மன அழுத்தம்” காரணமாகும் எனக்குறிப்பிட்டுள்ளார்

குருந்தூர்மலை விகாரை விவகாரம் தொடர்பாகஅவர் வழங்கிய தீர்ப்பின் காரணமாகவே நீதிபதிசரவணராஜா உயிருக்கு அச்சுறுத்தல்களைஎதிர்கொண்டுள்ளதாக தெரிவிக்கப்படுகின்றது. கடந்த 2023ஆம் ஆண்டு ஆகஸ்ட் 31ஆம் தேதி, தொல்லியல் துறை அதிகாரிகள் முன்னையநீதிமன்ற உத்தரவை மீறி நீதிமன்றத்தை அவமதித்தார்கள் என்றும், இந்துக்களின் இடத்தில், ஜூலை 14, 2022க்குப் பிறகு கட்டப்பட்ட தூபிஉட்பட அனைத்து புதிய கட்டுமானங்களையும்அகற்ற வேண்டும் என்றும் அவர் ஒரு தீர்ப்பை வழங்கினார்.

தொல்பொருள் கண்டுபிடிப்பு என்ற பொய்யானசாக்குப்போக்கின் கீழ், சிங்கள இனக்குழுவைஉள்ளடக்கிய இலங்கை அரசு, பல ஆண்டுகளாக, தற்போதும் கூட, இந்து கோவில்களைமுழுமையாக அழித்து, புத்த கோவில்களாக மாற்றும்நடவடிக்கையில் ஈடுபட்டு வருகிறது. 14 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் யுத்தம் முடிவடைந்தபின்னரும் கூட, தமிழ் வரலாற்றுப் பகுதிகளில் பலபௌத்த விகாரைகள் அண்மையில்கட்டப்பட்டுள்ளன அல்லது இந்த தமிழர்பகுதிகளில் அடக்குமுறை மிக்க பெருமளவிலானஇலங்கைப் பாதுகாப்புப் படையினரின் தீவிரஆதரவுடன் கட்டப்பட்டு வருகின்றன. இந்தபௌத்த விகாரைகள் கட்டப்பட்டு வரும் தமிழ்பிரதேசங்களில் பௌத்தர்கள் யாரும்வசிக்கவில்லை என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

தமிழ்க் கோயில்கள் மட்டுமல்ல, தமிழ் நீதிபதிகளும்உடனடி அச்சுறுத்தலை எதிர்கொண்டனர் – தொடர்ந்து எதிர்கொண்டுள்ளனர் என்பதைஇப்போது நாம் அறிவோம்.

நீதிபதி சரவணராஜா தனது தீர்ப்பின் பின்னர், தனக்கு கொலை மிரட்டல்கள் மற்றும் கடுமையானஅழுத்தங்கள் உள்ளதாகக் குறிப்பிட்டுள்ளார். பாராளுமன்றத்திற்கு உள்ளேயும் வெளியேயும் திரு.சரத் வீரசேகரா  மற்றும் பேரினவாத சிங்கள பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களின் அச்சுறுத்தல்களுக்கு ஆளானதாக நீதிபதி சரவணராஜா தனது அறிக்கையில் தெரிவித்துள்ளார். 

குருந்தூர்மலை விகாரையின் தீர்ப்பு தொடர்பாக மேன்முறையீட்டு நீதிமன்றத்தில் தனது தனிப்பட்ட பெயரைப் பயன்படுத்தி தமக்கு எதிராக இரண்டு சட்ட நடவடிக்கைகள் தாக்கல் செய்யப்பட்டுள்ளதாகவும், பொலிஸ் பாதுகாப்பு குறைக்கப்பட்டுள்ளதாகவும், இலங்கைப் புலனாய்வுப் பிரிவினர் அவரைப் பின்தொடர்ந்ததாகவும், செப்டெம்பர் மாதம் 21 ஆம் திகதி சட்டமா அதிபர் அலுவலகத்திற்கு அழைக்கப்பட்டு தீர்மானத்தை மாற்றுமாறு அழுத்தம் கொடுக்கப்பட்டதாகவும்  நீதிபதி சரவணராஜா மேலும் தெரிவித்தார். இந்த உயிருக்கு ஏற்பட்டுள்ள அச்சுறுத்தல் காரணமாக, தான் மிகவும் நேசித்த அனைத்து நீதித்துறை பதவிகளில் இருந்தும் ராஜினாமா செய்வதாகக் குறிப்பிட்டு தனது அறிக்கையை முடித்தார்.

மேற்கூறிய சம்பவம் – ஒரு மூத்த தமிழ் நீதிபதிதனது பல நீதித்துறை பதவிகளில் இருந்துவிலக்குமளவுக்கு அச்சுறுத்தப்பட்டது – இலங்கையில் தமிழர்களுக்கு உள்நாட்டு பரிகாரம்இல்லை என்பது மட்டுமல்லாமல் தமிழ்நீதிபதிகளின் உயிருக்கும் ஆபத்து உள்ளதுஎன்பதை தெளிவாக காட்டுகிறது. இந்த நிலையில், இலங்கை ஜனாதிபதி ரணில் விக்கிரமசிங்கவின்”நல்லிணக்கம்” என்ற பேச்சு மனித நேயத்தைஅவமதிக்கும் செயலாகும்.

 இலங்கையின் கடந்த கால ஜனாதிபதிகளுடன்ஒப்பிடுகையில் தமிழ் மக்கள் பெற்றிருக்கக்கூடியசிறந்த நபர் தற்போதைய ஜனாதிபதி ரணில்விக்கிரமசிங்கவே என சில சர்வதேச சக்திகள்கூறுகின்றன. ராஜபக்ச மற்றும் சிங்களதீவிரவாதிகளால் இழுக்கப்படும் ஒரு பொம்மைஜனாதிபதி விக்கிரமசிங்க என்பது நிதர்சனமானஉண்மை. இந்த சமீபத்திய சம்பவம் ஜனாதிபதிவிக்கிரமசிங்கவின் இயலாமையை தெளிவாககாட்டுகிறது.

துரதிர்ஷ்டவசமாக, எந்தக் குற்றமும் செய்யாமல், சட்டத்தின் ஆட்சியை நிலைநாட்டியதற்காகத் தன்உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதற்காகஇலங்கையை விட்டு வெளியேற வேண்டியகட்டாயத்தில் ஒரு தமிழனின் இந்தச் சம்பவம்அதிர்ச்சியளிக்கக்கூடிய ஒன்றல்ல; இதுஇலங்கைத் தீவில் நிலவும் கொடூரமானஇனவெறிக்கு மிகச் சமீபத்திய உதாரணம் மட்டுமே.

இலங்கைத் தீவில் தமிழர்கள் மீதான துன்புறுத்தல்மற்றும் இனப்படுகொலையின் வரலாற்றுச்சூழலைக் கருத்தில் கொண்டால், மனிதஉரிமைகள் பேரவையின் சர்வதேச குற்றங்கள் – இனப்படுகொலை, மனித குலத்திற்கு எதிரானகுற்றங்கள் மற்றும் போர்க்குற்றங்கள் – இறுதிக்கட்டத்தின் போது மேற்கொள்ளப்பட்டஉள் விசாரணை என்பன ஒரு கொடூரமானநகைச்சுவை மட்டுமல்ல, மனித உரிமைகள்பேரவையின் நேர்மையையும் கேள்விக்குஉட்படுத்துகிறது. இலங்கையில் உள்ளநீதித்துறையின் தமிழ் உறுப்பினர்கள் தங்கள்ஜனநாயகக் கடமையைச் செய்வதற்குபாதுகாப்பற்றவர்களாக இருந்தால், பாதிக்கப்பட்டவர்களும் சாட்சிகளும் சுதந்திரமாகப்பேசவும் பாதுகாப்பாகவும் இருப்பார்கள்  என்றுமனித உரிமைகள் பேரவை எவ்வாறு எதிர்பார்க்கமுடியும்?