ஈரானில் ஆட்சி மாற்றம் என்ற தலைப்பு அமெரிக்கா மற்றும் இஸ்ரேலின் சிந்தனையாளர்களிடையே அதிகரித்து வருகிறது.

பயங்கரவாத இஸ்லாமிய குடியரசுக்கும் சர்வதேச சமூகத்திற்கும் இடையிலான பதட்டங்கள், கோமெய்னிஸ்டுகளால் தூண்டப்பட்ட கட்டுப்பாடற்ற மோதல்கள், நெருக்கடியை எதிர்பார்த்த அளவிற்கு அதிகரித்துள்ளன. தெஹ்ரானில், சர்வாதிகாரி அலி கமேனி பிடிவாதமாக தனது தீமை மற்றும் ஆத்திரமூட்டல் கருவிகளான அணு ஆயுதங்கள், இஸ்லாமிய பயங்கரவாதம், ஏவுகணைகள் மற்றும் ட்ரோன்களை ஒட்டிக்கொண்டிருக்கிறார். ரஷ்யா மற்றும் சீனாவில் உள்ள அவரது பயனாளிகள், அமெரிக்க ஜனாதிபதி டொனால்ட் டிரம்புடனான எந்தவொரு விவாதமும் அணுசக்தி நிகழ்ச்சி நிரலுடன் கண்டிப்பாக தொடர்புடையதாக இருக்க வேண்டும் என்று வெளிப்படையாக ஆணையிட்டுள்ளனர்.

தெஹ்ரானின் ஆட்சியில் மாற்றம் இல்லாமல், கொந்தளிப்பான மத்திய கிழக்கில் அமைதி மற்றும் ஸ்திரத்தன்மை மழுப்பலாகவே இருக்கும் என்பது தெளிவாகிறது.

தெஹ்ரானில் உள்ள நாகரிகமற்ற மற்றும் எதிர்க்கும் இஸ்லாமிய குடியரசால் ஏற்படும் அச்சுறுத்தல்கள் ஒழிக்கப்பட வேண்டும் என்பதில் உலகளாவிய ஒருமித்த கருத்து அதிகரித்து வருகிறது. குறிப்பாக, ஜனாதிபதி டிரம்பின் சமீபத்திய கொள்கை முயற்சிகளின் கீழ் செயல்படும் அமெரிக்கா, ஆட்சியின் பயங்கரவாத பிரிவுகளில் ஒன்றான ஹவுத்திகளை அகற்ற முயற்சிகளை மேற்கொண்டுள்ளது – இதற்கு நன்றி தெரிவிக்க வேண்டும்.

ஆட்சி மாற்றத்திற்கான பாதை பாதுகாப்பு சவால்கள் மற்றும் தடைகளால் சூழப்பட்டுள்ளது என்பது அச்சுறுத்தும் விஷயம். இவற்றில் முதன்மையானது, உள் உறுதியற்ற தன்மையை ஏற்படுத்திய ஒரு மாஃபியா போன்ற ஆட்சியால் ஆதிக்கம் செலுத்தப்படும் ஈரானின் சிக்கலான அரசியல் நிலப்பரப்பு ஆகும். 1979 புரட்சியைப் பின்பற்றுபவர்கள், மத பயங்கரவாதம் மற்றும் கோமெய்னிசத்தின் தீங்கு விளைவிக்கும் கோட்பாட்டை ஆதரிப்பவர்களுடன் சேர்ந்து, ஆட்சியைத் தக்கவைத்துக்கொள்வதில் தீவிரமாக உறுதியாக உள்ளனர். அதிகாரத்தை கைவிடுவதைத் தவிர்ப்பதற்காக, ஈரானுக்குள் உள்ள பயங்கரவாத வலையமைப்பின் நெருப்பை மேலும் பற்றவைக்க அவர்கள் தயாராக உள்ளனர்.

1979 எழுச்சியின் பிற மோசமான நபர்கள், இப்போது ஆளும் குழுவிற்குள் வேரூன்றி உள்ளனர் – அரசாங்கத்தின் சீர்திருத்தவாத பொருளாதார மாஃபியா – ஆட்சி மாற்றத்திற்கு எதிரான அவர்களின் ஆரம்பகால புரட்சியாளர்களை பிரதிபலிக்கிறது. பொருளாதார சுயநலத்தால் உந்தப்பட்டு, அவர்கள் ஈரானின் ஜனநாயகத்தை நோக்கிய மாற்றத்தை எதிர்க்கின்றனர்.

இதற்கிடையில், சர்வதேச சமூகம் ‘ஸ்திரமின்மை, பிராந்திய நெருக்கடிகள் மற்றும் மாற்று சக்திகள்’ ஆகியவற்றில் முதன்மையாக கவனம் செலுத்துவதன் மூலம் இந்த சிக்கலான பயணத்தின் சிக்கலான சவால்களைப் பற்றிய முழுமையான நுண்ணறிவின்மையைக் காட்டியுள்ளது.

மேலும், ஈரானுக்குள் உள்ள பல நச்சு அரசியல் பிரிவுகள், தேசிய-மதக் குழுக்கள், முஜாஹிதீன்-இ கல்கின் மோசமான பயங்கரவாத வழிபாட்டு முறை (சுதந்திர இயக்கத்திலிருந்து வெளிப்பட்டது, மொசாதேக்கின் ஆதரவாளர்கள்) மற்றும் அரசாங்கத்தின் சொந்த சீர்திருத்தவாதிகள் போன்றவர்கள் ஒதுங்க மறுக்கின்றன. 1979 புரட்சியின் வெற்றி மற்றும் கோமெய்னியின் உயர்வு ஆகியவற்றால் வரையறுக்கப்பட்ட அவர்களின் அரசியல் வாழ்க்கை, இப்போது அவர்களின் தீங்கு விளைவிக்கும் மரபின் கடுமையான யதார்த்தத்தை எதிர்கொள்கிறது.

அவர்களின் அழிவுகரமான தாக்கத்தை ஒப்புக்கொள்ள அவர்கள் தயக்கம் காட்டினாலும், கோமெய்னிசம் ஒரு முட்டுக்கட்டையை அடைந்துவிட்டதை அவர்கள் நன்கு அறிவார்கள். ஈரானிய மக்கள், குறிப்பாக இளைய தலைமுறையினர், 1979 நிகழ்வுகள் மற்றும் அதன் ஆதரவாளர்களை ஆழ்ந்த வெறுப்புடன் கருதுகின்றனர், அவர்களை தேசிய நோக்கத்திற்கு துரோகிகள் போல கருதுகின்றனர்.

ஆழமான தடைகள்
ஈரானில் ஜனநாயக பரிணாம வளர்ச்சிக்கு மற்றொரு வலிமையான தடையாக இருப்பது பிரபலமற்ற மற்றும் மோசமான மதகுருமார் ஸ்தாபனம் ஆகும், அங்கு சுன்னிகளுக்கும் ஷியாக்களுக்கும் இடையில் எந்த வேறுபாடும் இல்லை. இது தொடர்ந்து அடக்குமுறை ஆட்சியுடன் கூட்டணி வைத்து வருகிறது, அதே நேரத்தில் மத எதேச்சதிகாரம் மற்றும் இஸ்லாமிய பயங்கரவாதத்திற்கு எதிராக மக்களைப் பாதுகாப்பதை புறக்கணித்து வருகிறது, இவை அனைத்தும் நிதி ஆதாயம் மற்றும் அதிகார பதவிகளுக்காக.

ஆயினும்கூட, ஹிட்லருக்குப் பிறகு ஜெர்மன் பாராளுமன்றம் நாசிசத்தை வரவேற்ற தடையைப் போலவே, ஈரானின் மதகுருமார் வர்க்கத்தின் செயல்பாடுகள், உடை, பெயரிடல் மற்றும் பிரச்சாரமும் தடையை எதிர்கொள்ள நேரிடும் என்பது அதிகரித்து வருகிறது, இறுதியில் அவர்கள் சாதாரண குடிமக்களாக கண்ணியமான உழைப்பை மேற்கொள்ளவும் வரிகளை பங்களிக்கவும் அனுமதிக்கும்.

முரண்பாடாக, 33 திரையரங்குகளுக்கு தீ வைத்த அதே இஸ்லாமிய தீவிரவாதிகள் [ஆகஸ்ட் 19, 1979 அன்று, சினிமா ரெக்ஸ் தீ விபத்து 377-470 பேரைக் கொன்றது மற்றும் இஸ்லாமியப் புரட்சியைத் தூண்டியது] மற்றும் வன்முறையற்ற தன்மை மற்றும் பொது மன்னிப்பு ஆகியவற்றை ஆதரிக்கும் ஜனநாயகவாதிகளாக இப்போது காட்டிக் கொள்ளும் ஏராளமான பயங்கரவாதக் குழுக்களால் வழிநடத்தப்படுகிறார்கள்.

ஆயினும்கூட, இறுதி நடுவர்கள் ஈரானிய மக்களே, குறிப்பாக இளைஞர்கள்.

46 ஆண்டுகால மத சர்வாதிகாரம் மற்றும் ஜனநாயக நெறிமுறைகளின் அடிப்படைகளைப் பற்றி அறியாத மக்கள்தொகைக்குப் பிறகு, ஈரானில் ஜனநாயகத்தை நோக்கிய பாதை நீண்டு செல்லும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகிறது. ஒருபுறம், மத மூடநம்பிக்கை உள்ளது; மறுபுறம், கோபமடைந்த, ஒடுக்கப்பட்ட மற்றும் ஆழமாக வடுக்கள் உள்ள ஒரு சமூகம். இந்த காரணிகள் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி இந்த இடைக்கால காலத்தை சிக்கலாக்கும்.

ஈரானிய மக்களில் ஒரு பகுதியினர், தங்கள் நாட்டை உலக எதிரிகளின் பாத்திரத்தில் இறக்கி, பரவலான பொருளாதார நெருக்கடியை (அதிக பணவீக்கம், வேலையின்மை, வறுமை, ஊழல் மற்றும் தடைகள்) கொண்டு வந்த, நலிந்த அரசியல் அமைப்புகளின் கையாளுதலில் இருந்து அரசியல் சீர்திருத்தத்தை தீவிரமாக நாடுகின்றனர்.